Ian Buruma

Ik ga wel vaker naar lezingen van Nederlanders in Parijs, maar meestal vinden die plaats in het Instituut Néerlandais. Gisteren was ik uitgenodigd in de woning van de Nederlandse ambassadeur in Parijs voor de lezing  Cosmopolitisme : arrogance ou idéal van Ian Buruma, schrijver, journalist en winnaar van de Erasmus prijs 2008. Burumu werd aangekondigd als een voorbeeld van nieuw kosmopolitisme: geboren in Den Haag, gestudeerd in Leiden en China, gewerkt in Japan en uiteindelijk gesetteld in Londen en daarna New York. De meeste toehoorders waren journalisten, redacteuren, romancières, professoren en andere geïnteresseerden die wellicht evengoed  kosmopolieten waren. Behalve een enkele Fransman van de oude garde, sprak iedereen er tenminste drie talen, en die talenkennis bleek een van de kenmerken van het kosmopolitisme te zijn. Een kosmopoliet reist namelijk niet alleen veel, maar voelt zich ook als een vis in het water in het buitenland. Volgens Buruma waren er helaas nog niet genoeg kosmopolieten om het idee Europa te laten slagen. Hoe meer kosmopolieten de deelstaten wisten te genereren, hoe meer de eenheid van Europa gevoeld zou worden.
Ach, wij stonden al aan de goede kant en dronken er champagne op en discussieerden vervolgens over schone en vuile handen met betrekking tot de commercialiteit van romanschrijven en vroegen ons af wie er in Amerika nu echt de baas is: Obama, de CIA of de pers. Pas toen de lege glazen uit onze handen werden genomen, konden we het niet langer ontkennen: het was tijd te vertrekken.