On Life

Santa Monica (3)

Op tien minuten lopen van het hotel lag zowel een Borders als een Barnes&Noble. Twee vrijwel identieke boekenmekka’s. Juist omdat ik met kerstmis van mijn strenge Christelijke schoonouders nooit in B&N mag winkelen, vanwege het feit dat deze keten ooit een boek verkocht dat als pornografisch werd bestempeld en door een rechter uit de handel werd gehaald, ga ik bij deze zogenaamd verdorven boekhandel naar binnen. Het aanbod op de tafel toont, dat chicklit uitermate populair is in LA. Zonder iets te willen zeggen over de inhoud: de titels en covers zijn weinig origineel.

Op mijn werkplek in het hotel, waar ik aan mijn derde roman werkte met de titel, nee, die verklap ik nog niet, uit angst dat hij gestolen wordt voordat het boek verschijnt, dacht ik niet aan gouden jurkjes of blote benen, maar aan betonhamers en behangtafels. Ja, mijn derde roman wordt vast heel sexy.

Het uitzicht vanuit de hotelkamer zag er zo uit:

Toch was het nog niet zo makkelijk om ‘s morgens voor het ontbijt alvast even een duik te nemen. Je moet namelijk eerst het klif af…

en vervolgens de Pacific Coast Highway oversteken..

om uiteindelijk op het strand te komen.

Google hoofdkantoor!

Wie geen zin heeft om door de Houskeeping gestoord te worden,
mag onderstaand aaibaar bordje aan de deur hangen.

Santa Monica – I’ll be back.

3 Comments

  • Claire Polders

    LA is inderdaad soms net een decor. Baudrillard schreef dat ze in de VS pretparken zoals Disneyland bouwen, zodat Amerikanen kunnen geloven dat de rest van hun land wel echt is.

  • erik

    ja: dat heb je natuurlijk ook hier in de Provence. Dat het ‘zo mooi’ is dat je het ook na jaren nog niet helemaal kunt bevatten. De Fransen hebben er de rest van Frankrijk er voor uitgevonden om het werkelijkheidsbesef begrijpelijk te houden, denk ik weleens…
    Hoe Parijs is, weet ik eigenlijk niet meer goed: te lang geleden geweest. Het vormt een mooi decor in De Wandelaar van Van Dis. Een levend decor.