Onmacht
Een boterham snijd je doormidden. Een liedje verstuur je met een druk op de knop. Zelfs een fiets leent zich ervoor: jij doordeweeks en ik in het weekend. Maar er zijn dingen die zich niet laten delen. Zoals verdriet.
Met mijn nagels wil ik het wegkrabben, die brandende laag op zijn huid. Met een bijl wil ik zijn pijn in stukken hakken. Maar alles wat ik afsnijd, groeit weer aan. Wat van hem is, kan ik niet dragen. Het is niet mijn verdriet.
Mijn verdriet is dat hij het zijne niet tussen ons kan verdelen.
Een boterham snijd je doormidden. Een liedje verstuur je met een druk op de knop. Zelfs een fiets leent zich ervoor: jij doordeweeks en ik in het weekend. Maar er zijn dingen die zich niet laten verdelen. Zoals verdriet.
Met mijn nagels wil ik het wegkrabben, die brandende laag op zijn huid. Met een bijl wil ik zijn pijn in stukken hakken. Maar wat ik ook van zijn verdriet zal afsnijden, het groeit weer aan. Ik kan wat van hem is niet dragen. Het is niet mijn verdriet.
Mijn verdriet is dat hij het zijne niet kan verdelen.
2 Comments
Hagar
Maar hij voelt je wel. En dat kan hem helpen om van binnenuit de kracht – op zijn eigen manier, zijn eigen tempo – weer te vinden.
Heel veel sterkte, allemaal.
Andre
Lieve Claire,
Een omarming in tranen,hart tegen hart.
Het delen van intimiteit,het delen van verdriet
Fijn om elkaar in deze bizarre situatie weer te ontmoeten
Veel liefs
Andre