Hugo Verdaasdonk

Hugo Verdaasdonk is overleden

De eerste keer dat ik hem zag: september 1994 – een propedeuse college. De professor in zijn leren lapjesjas met lange haren. Het was ‘liefde’ op het eerste gezicht. De laatste keer dat ik hem zag: oktober 2006 – mijn boekpresentatie. De vrolijke literator met een glas wijn in zijn hand. Daartussen liggen tientallen dierbare herinneringen. Literaire avonden waarop hij me voorstelde aan Hugo Claus en ik – als advocaat van de duivel – de romans van Isabelle Allende verdedigde. Middagen in zijn overvolle werkkamer en vele colleges. En hij was de eerste die mijn debuut las en me een lange e-mail schreef vol adviezen. Ik mocht hem geen meneer noemen, alleen Hugo en ik moest hem tutoyeren. De scène in De verdwijning van Eva Zomers, waar Marga het u-zeggen niet kan laten, heb ik minstens drie keer met hem opgevoerd. Ik zal hem missen.