Detective (3)

Gist zit in hechtenis. Evenals suiker en alcohol en andere schurken waar gist op leeft. Maar de zoektocht is nog niet voorbij. Want verklaar maar eens waarom ik in Amsterdam een fles rode wijn soldaat kon maken en ik in Parijs jeukende vlekken krijg van één glaasje. Er is gesuggereerd: luchtkwaliteit. Een mogelijkheid, maar ik heb de vlekken ook op mijn rug, die toch niet al te vaak in aanraking komt met de Parijse smog. Er is ook gesuggereerd: de kwaliteit van het Franse water. Ik was mijn gezicht nooit met water, maar ik drink wel thee, gemaakt van dat water, en eet rijst gekookt in dat water, terwijl ik het water uit de kraan met zijn chloorsmaak niet wegkrijg. Het water is dus ook een mogelijkheid. Vanaf nu kook ik met bronwater.
Maar gisteren ging D nog eens alle testresultaten na.
– Je bent allergisch voor metalen. Chroom, nikkel, kobalt. Ben je misschien ook allergisch voor aluminium?
Ik zoek op google – een allergie voor aluminium bestaat en kan eczeem tot gevolg hebben.
– Waar kookte je in, in Amsterdam?
– Pannen van emaille. En een wok. Met antiaanbaklaag.
– Wij koken hier in Calphalon. Dat is aluminium.
Na een uurtje online research blijkt dat het koken van veel zurige groenten de beschermlaag van een Calphalon pan kan aantasten en aluminium deeltjes daardoor in het eten terecht kunnen komen. Oeps. D is een meesterchef in zelfgemaakte tomatensaus. Ik heb dus een nieuwe verdachte: aluminium.
Vandaag eet ik niets wat in aanraking is gekomen met een metaal. Ik leef op appels, noten, bruine rijst en broccoli. Ik moet en zal dat allergiemonster vinden. En achter de tralies zetten.