| Voordat
een mens zich druk kan maken over de wereld, moet hij eerst de beslissing
nemen om te blijven leven. Hoe weten we of het leven de moeite waard is
geleefd te worden?
Volgens Camus is ons bestaan absurd, van zin verstoken en nutteloos. Er
bestaan twee wijzen om voor die absurditeit te vluchten: zelfmoord en
valse hoop. Als je gelooft dat het ontbreken van zin alle waarde aan het
leven onttrekt, wil je dood of verzin je een theorie die het leven alsnog
een betekenis geeft.
Camus verafschuwt beide vluchtpogingen. Inzien dat het leven geen zin
heeft, staat voor hem niet gelijk aan het oordeel dat het leven niet de
moeite waard is. Camus is er juist van overtuigd, dat het leven gemakkelijker
is, als er geen absolute zin bestaat. Hij omarmt het leven in al zijn
absurditeit. We kunnen ons Camus als een gelukkig mens voorstellen, die
het grootste filosofische probleem voor zichzelf heeft opgelost.
|