Citaat 11

Maurice Blanchot
'Le signe de son importance, c'est que l'écrivain n'ait rien à dire.'
(De l'angoisse au langage)


Lezers gaan ervan uit dat schrijvers iets te zeggen hebben. Daarom lezen zij boeken. Schrijvers hebben een boodschap of een verhaal en publiceren een boek om dat wat ze te zeggen hebben aan de lezer te vertellen.
De Franse filosoof Maurice Blanchot heeft een andere opvatting. Volgens hem wil een schrijver juist helemaal niets zeggen. Een schrijver is vertwijfeld over de taal. Hij wil de taal niet langer als middel zien om iets te communiceren. Hij wil de taal alleen maar laten zijn.
Boeken schrijven in de hoop niets te zeggen, is paradoxaal. Hoe kun je niets zeggen door onophoudelijk te blijven praten? Als een schrijver het 'niets' wil uitdrukken dan gooit hij zijn eigen ruiten in als hij wat op papier zet, zelfs als hij scrhijft: 'er valt niets te zeggen'.
Blanchot heeft het in zijn boeken niet over alle schrijvers. Hij heeft een zeer elitaire opvatting van wat een echte schrijver is. Alleen schrijvers die schrijven in de valse hoop dat ze niets zullen zeggen, mogen zichzelf schrijver noemen: 'Het teken dat een schrijver van belang is, is dat hij niets te zeggen heeft.'


terug naar overzicht citaten
vorige citaat
volgende citaat